Το κείμενο της περασμένης Τετάρτης που γράφτηκε στο πόδι :)
“ Ξαπλωμένος στο σκοτάδι με τα μάτια κλειστά εσύ βλέπεις τη σκηνή”
Έχουν περάσει ώρες, ίσως και μέρες από τότε που τη σκότωσε για πρώτη φορά. Ξαπλωμένος, με τα μάτια κλειστά ξαναβλέπει τη σκηνή. Τη Μαρία να παλεύει στα χέρια του, το πρόσωπό της να αλλάζει χρώμα και να ντύνεται τη μάσκα του θανάτου, τον ίδιο να την πλένει και να την ξαπλώνει στο κρεβάτι…και μετά το αγαπημένο του σημείο…Την άτυχη γειτόνισσα που ανακάλυψε το πτώμα, το πρόσωπό της αλλοιωμένο από τα ουρλιαχτά , τους κακόμοιρους αστυνομικούς που μάταια προσπαθούσαν να καταλάβουν τι έγινε και γιατί και να συγκεντρώσουν στοιχεία, τα κανάλια να εικάζουν για το δολοφόνο, κι αυτόν κρυμμένο κάπου εκεί ανάμεσα να απολαμβάνει το μεγαλείο της πράξης του, καθισμένο στον καναπέ να ξαναβλέπει μέσα από το κουτί της τηλεόρασης, ξανά και ξανά, τον ρεπόρτερ να προσπαθεί να δώσει μια εξήγηση και να μαντέψει το δράστη…ξαπλωμένος ανάσκελα, με τα μάτια κλειστά της χαμογελάει γι’ άλλη μια φορά…την ξανασκοτώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου