Περπατούσα στην άκρη της πόλης,
Δεν ήθελα κόσμο,
Μόνο να κρύβομαι,
Ο κόσμος ο δικός μου μια σταλιά
5 άνθρωποι όλοι κι όλοι.
Χαμένος χρόνος στο τίποτα,
Ατελείωτες συζητήσεις,
Περιμένοντας τη ζωή.
Αυτή να τρέχει μπροστά,
Κι εγώ να κοιτάζω.
Ο χρόνος να χάνεται
Κι εγώ σε στάση.
Βαρέθηκα να περιμένω,
Να την ψάξω θέλω,
Να τη ζήσω,
Να την πιάσω στα χέρια μου.
Να ζήσω θέλω!
Κυνηγάω το όνειρο
Κι όλο φεύγει,
Είμαι πίσω του,
Ποτέ δίπλα,
Μισή ψυχή,
Γιατί, για ποιόν,
Για πόσο;
Ποιο όνειρο;
Το ξέρω;
Το βλέπω;
Το έχασα;
Στα χαμένα,
Πάλι εδώ,
Πάλι στο τέρμα.
Σκοτάδι,
Άδειο, στεγνό
Σκοτάδι.
Μια χαραμάδα...
Πουθενά!
Σε είδα στο δρόμο,
Ώσπου να το καταλάβω έφυγες,
Έτρεξες πάλι μακριά
Σαν να είμαι ο διάβολος ο ίδιος!
Ο χειρότερος όλων!
Σαν να είμαι το κακό!
Πικρία μόνο πια
Κι ένα «γιατί» καρφωμένο στο στήθος!
Φύγε πάλι,
Φυγή ήσουν,
Ποτέ κοντά,
Ποτέ εδώ,
Πάντα μόνη,
Χωρίς!
Λείπεις,
τίποτα δεν έχει νόημα,
ούτε χαρά ούτε λύπη,
κενό μόνο,
ηχώ στην καρδιά η μοναξιά,
ηχώ η φωνή,
στο κενό χτυπάει,
ένα κενό που πονάει.
Αγρίμι και πάλι,
Ψηλά τα τείχη!
Κρύβομαι!
Από μένα.
Πρωτοχρονιά!
Άλλη μία!
Περίεργα συναισθήματα...
Μπερδεμένα.
Αγωνία,
Αισιοδοξία,
Θλίψη,
Προβληματισμός,
Αδικία,
Νοσταλγία....
Απώλεια,
Αγάπη,
Τρυφερότητα,
Μια γλυκόπικρη γεύση στο στόμα...
Καλή χρονιά; Κακή χρονιά;
Ούτε που ξέρω και είναι ήδη πίσω.
Κι αυτή που μόλις ήρθε;
Μια ευχή μόνο...
Υγεία!
Όλα τα άλλα είναι στο χέρι μας!
