Correspondances

La Nature est un temple où de vivants piliers
Laissent parfois sortir de confuses paroles ;
L'homme y passe à travers des forêts de symboles
Qui l'observent avec des regards familiers.

Comme de longs échos qui de loin se confondent
Dans une ténébreuse et profonde unité,
Vaste comme la nuit et comme la clarté,
Les parfums, les couleurs et les sons se répondent.

Il est des parfums frais comme des chairs d'enfants,
Doux comme les hautbois, verts comme les prairies,
- Et d'autres, corrompus, riches et triomphants,

Ayant l'expansion des choses infinies,
Comme l'ambre, le musc, le benjoin et l'encens,
Qui chantent les transports de l'esprit et des sens.


Charles BAUDELAIRE (1821-1867) (Recueil : Les fleurs du mal)

Θέλω

Εχω ένα κενό και πως να το περιγράψω,
Το μυαλό μου μουδιασμένο,
το κορμί μου επίσης,
Και κανείς, τίποτα, δεν με συγκηνεί.
Καιρό είχα να νιώσω έτσι,
το κενό να με κατακλύζει,
Χρόνια. Σήμερα με επισκέφθηκε και πάλι
ήρθε να με δει,
Κι ας μη μου έλειψε.
Περίεγο να μη νιώθεις τίποτα
κι όμως κάτι να σ’ενοχλεί,
Τίποτα, κι όμως κάτι ταράζει την ψυχή μου.
Κάτι με πονάει, με χτυπάει, σαν ρεύμα,
Αδιαφορία, αδράνεια, ανία.
Δεν τις γνωρίζω, ξένες μου είναι.
Κι όμως ήρθαν σπίτι μου,
ήρθαν να μείνουμε μαζί
Κι ας μη με ρώτησαν.
Δεν τις θέλω!! Να νιώθω θέλω,
Να χάνω το μυαλό μου,
Στα μάτια ενός ανθρώπου να λάμπει ο κόσμος,
Να ανασαίνω την ανάσα του και να ζω,
Να χάνομαι όταν δεν τον βλέπω,
Να πετάω στα σύννεφα στην αφή του,
Να αποπροσανατολίζομαι μακρία του,
Να ζω για το γέλιο του....
Να χάσω κάθε έλεγχο, να ερωτευτώ σαν παιδί,
Να ενθουσιαστώ και να φωνάξω...
Μπορώ να κάνω τα πάντα τώρα,
Ερωτεύτηκα, είμαι δυνατή!

Καλό μας μήνα! :)