Παρασκευή 29 Ιουνίου 2007

κυνηγάω το χρόνο

Κυνηγάω το χρόνο, το χρόνο που χάνεται,
Το δικό μας. Τις ώρες του «μαζί» που δεν ήρθαν,
Αυτές που περνούν χωρίς εμάς,
τα χρώματα που χάνονται στη δύση,
τα όνειρα που θάβονται στην άμμο,
τα λόγια που έμειναν βουβά, άηχα
τα σ’αγαπώ που έμειναν ανείπωτα.

Κυνηγάω το όνειρο, το όνειρο του γέλιου σου,
Της φωνής σου, της ανάσας σου, της αφής σου.
Αυτό που μας έφερε κοντά, αυτό που μας χώρισε,
Αυτό που με καταδιώκει στον ύπνο μου,
Αυτό που στοιχειώνει τη μέρα μου.
Το όνειρο μου να είμαι μαζί σου,
Την ανάγκη σου να είσαι χώρια μου

Κοροϊδεύω το χρόνο, δεν κάνω τίποτα
Απλά περιμένω. Να ερθεις; Δεν ξέρω, μπορεί.
Να μου περάσει; Ισως...
Κοροϊδεύω τις σκέψεις,
Όλα αρχίζουν σημερα!

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2007

Αναμονή

Κλείνω τα μάτια, ονειρεύομαι,
θάλασσες, ήλιους, αμμουδιές.
Δυο μάτια στα μάτια μου,
δυο χέρια στα χέρια μου,
μια καρδιά στην καρδιά μου.

Κι όμως τίποτα, ένα κενό
το κορμί μου μισό,
η καρδιά κλειδωμένη
μες το κρύο χαμένη.

Κλείνω τα μάτια κι ονειρέυομαι,
μα έχει φύγει η ζεστασιά,
έχει δύσει ο ήλιος, άδειασε η παραλία.
Τα βήματα μου αφήνω στην άμμο
Κι απλά ελπίζω πως θα ρθεί.

Πάλι τίποτα, πάλι χωρίς νόημα,
ανάξιο και πάλι της αγάπης το πόνημα
ένα άδειο κουφάρι το σώμα,
για άλλη μια φορά πέφτω σε κώμα.

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2007

Ο ήχος της σιωπής


Πολύτιμη σιωπή,
εκκωφαντική,
σχεδόν τρομακτική
Είναι δική σου,
δική σου,
η σιωπή σου...
Με γοητεύει,
με πονάει,
με αποπροσανατολίζει...
Πολύτιμη σαν σπάνιο λουλούδι,
σαν αυτό που ανθίζει όταν γελάς...
εκκωφαντική σαν ήχος αεροπλάνου στην απογείωση,
γοητευτική σαν ελεύθερη πτώση,
τρομακτική σαν τη μοναξιά.
Η σιωπή σου...

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2007

Μια στιγμή


Μια στιγμή μαζί σου,
Να χαθώ στα μάτια σου,
Να κοιμηθώ στα χάδια σου,
Να πνιγώ στο λακάκι του λαιμού σου.
Μια στιγμή μαζί σου,
Ν’αγγίξω το χέρι σου,
Να μυρίσω τα μαλιά σου,
Να ανασάνω την ανάσα σου.
Μια στιγμή μαζί σου,
Να χορέψω στους ρυθμούς σου,
Να ταξιδέψω στη φωνή σου,
Να τρέξω στα όνειρά σου.
Μια στιγμή μαζί σου...
Αυτή που ψάχνω στα όνειρά μου,
Αυτή που καταδιώκει το τώρα μου,
Αυτή που δεν έχει έρθει ακόμη...

Παρασκευή 8 Ιουνίου 2007

Περνούν οι μέρες...


Περνούν οι μέρες, περνούν,
Η φωνή σου όλο και πιο μακρινή,
Η μορφή σου όλο και πιο απόμακρη,
Περνούν οι μέρες, περνούν,
Στο μυαλό μου γυρνούν οι λίγες κουβέντες,
Οι κουβέντες αυτές που μου φαινεται χτές να τις είχα ακούσει,
Κι ψυχή μου γυρνά να τις ψάξει ξανά.
Περνούν οι μέρες, περνούν,
Μακρία μου πετούν οι στιγμές της αφής σου,
Μακρία μου κι εσύ, χαμένη στη στροφή της ζωής σου.
Περνούν οι μέρες, περνούν,
Κι οι στιγμές μου μετρούν τις στιγμές που ελπίζουν,
Τις στιγμές τις μικρές, τις αγνές, τις άγνωστες ακόμα.
Περνούν οι μέρες, περνούν,
Κι εσύ στη δουλειά κυνηγάς τη ζωή σου,
Σε υπόγεια βαθιά ξαγρυπνάς τη φυγή σου.
Περνούν οι μέρες, περνούν,
Μέχρι να ενωθούν όνειρα που είναι γραμμένα
Είναι τα όνειρα που σε φέρνουν σε μένα...

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2007

QUERER


Να κλαις
έτσι ο πόθος ποθεί
η φωτιά ν’απλωθεί
μυστικό κι ενστικτό μου βαθύ
Να κλαις
που δυο μάτια κοιτάς
και να χάνεται ο χρόνος
μια στιγμή, χρόνια ή μήνες
Αργά
να φιλάς το φιλί
σαν εξαίσια απειλή
να ξεσπάει σαν το κύμα με μιας
Να κλαις
να ζητάς να σωθείς
με φωτιά να ενωθείς
κι απ’το είναι να φτάνει
ο λυγμός
ως τα χείλια
Να κλαις
τι πληγή ν’αγαπάς
λαβωμένος να πας
μες του κόσμου το γλέντι απών
Να κλαις
που νυχτώνει χωρίς
κάποια ελπίδα να βρεις
πόσα πέπλα έχει η νύχτα
Φωτιά
σε φαρέτρα χρυσή
για να μένει μισή
απ’τον έρωτα πάντα η καρδιά
Ποτέ
πάνε χρόνια είχα πει
μα ξανάρθε η αστραπή
κι είπα
βάλε στο ευάλωτο εγώ
δυο ποτήρια
Να κλαις
έτσι ο πόθος ποθεί
η φωτιά ν’απλωθει
μυστικό κι αγγιγμά μου βαθύ
να κλαις...


Δίσκος: Ντάμα Κούπα
Δήμητρα Γαλάνη
Μουσική : Rene Dupere
Στίχοι: Manuel Tadros
Ελληνικοί στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2007

Χαμένη

Παρουσία περίεργη, απουσία παράξενη,
Μέρες στο τηλέφωνο για μια καλημέρα,
Βόλτες στα όνειρα, αγωνίες, απολάυσεις,
Διάθεση παιχνιδιάρικη, ερωτική,
Κι όμως ασαφής, εξωτική,
Αέρινη παρουσία, απουσία,
Ώρες αναμονής για ένα νεύμα,
Για ένα χαμόγελο, για μια ματιά.
Τίποτα, κανείς, τίποτα, δουλειά,
Δικαιολογία; Αλήθεια; Φόβος;
Άγνοια, αγωνία, ερωτιματικό...
Ερωτικό; Φιλικό; Άγνοια!
Βόλτες στο μυαλό, αυτοσυγκέντρωση;
Παρουσία αέναη, αέρινη, εξωτική,
Απουσία αγωνιώδης, ανασφαλής.
Αρωμα καλοκαιριού, πορτοκαλιού,
Αγγιγμα αδιάφορο, τυχαίο;
Απουσία επώδυνη, άγρια μουσική,
Συνεχόμενη, απουσία.

Τρίτη 5 Ιουνίου 2007

Αναγέννηση

Πάλι βρέχει,
μια βροχή λυτρωτική,
πάλι βρέχει,
ξεπλένει την ψυχή μου,
πάλι βρέχει,
ανθίζουν τα όνειρά μου,
πάλι βρέχει,
διώχνει τις κακές μου σκέψεις,
πάλι βρέχει,
κι εγώ γελάω,
πάλι βρέχει,
κι η γή ξαναγεννιέται,
πάλι βρέχει,
κι ανθίζω απ’την αρχή,
πάλι βρέχει,
κι η μουσική της με μαγεύει,
πάλι βρέχει,
κι η ψυχή μου τρέχει,
πάλι βρέχει,
κι ανοίγω φτερά,
πάλι βρέχει,
και το ραδιόφωνο παίζει,
πάλι βρέχει,
και το νερό χορέυει στο μπαλκόνι μου,
πάλι βρέχει,
κι όλα αρχίζουν...πάλι.

Δευτέρα 4 Ιουνίου 2007

ΓΙΑ ΜΑΣ

Μόνο για μας,
για τις στιγμές μας,
Μόνο για μας,
Για την αγάπη μας,
Μόνο για μας,
Για τα βράδυα μας,
Μόνο για μας,
Για τα γέλια μας,
Μόνο για μας,
Για τους καυγάδες μας,
Μόνο για μας,
Για τον έρωτά μας.

Μόνο για μένα,
Για το πως σ’αγαπάω,
Μόνο για μένα,
Για το πως λέω το ονομά σου,
Μόνο για μένα,
Για το πως σε κοιτάζω,
Μόνο για μένα,
Για το πως σε φιλάω,
Μόνο για μένα,
Για το πως σ’αγγίζω,
Μόνο για μένα,
Για το πως σε νοιάζομαι,
Μόνο για μένα,
Για το κενό που σου γεμίζω,
Μόνο για μένα,
Για το πως σε χαζεύω όταν κινείσαι.

Μόνο για σένα,
Για τις βόλτες μας,
Μόνο για σένα,
Για τα παιχνίδια μας,
Μόνο για σένα,
Για τα χάδια μας,
Μόνο για σένα,
Για τα βλέμματά μας,
Μόνο για σένα,
Για την αγωνία μας,
Μόνο για σένα,
Γιατί δεν μπορείς χωρίς εμένα
Μόνο για σένα,
Γιατί τίποτα δεν είναι σαν εμάς,
Μόνο για σένα,
Γιατί έχεις βρει Αυτό σ’εμένα.

Μόνο για σένα και για μένα!