"Τι ήθελα να γίνω όταν θα μεγάλωνα"

Τι ήθελα να γίνω όταν θα μεγάλωνα...

Μια ερώτηση που ακόμη με κυνηγάει και στην οποία ακόμη δεν έχω δώσει απάντηση!! Από μικρό παιδί οι μεγάλοι με ρωτούσαν κι εγώ κοίταζα σαν χάνος!! Ξέρεις τώρα, ανοιχτό στόμα, γουρλωμένα μάτια και τέτοια!!! Έλα ντε!!! Τι ήθελα να γίνω; Τι έγινα;

Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί οι μεγάλοι κάνουν αυτή την ερώτηση, περιμένουν απάντηση; Έχουν κάποια ήδη στο μυαλό τους; Εγώ πάντως ποτέ δεν την απάντησα, άλλωστε δεν είχα και τι να απαντήσω, αφού δεν ήξερα, τι να τους έλεγα;

Τα βράδια που καθόμουν μόνη στο δωμάτιό μου, ερχόταν μπροστά μου το πρόσωπο κάποιας χοντρής κυρίας να με βασανίσει και πάλι με την ίδια ερώτηση! «Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις μικρή μου; ». Κι εγώ ήθελα να της δώσω μια σφαλιάρα και να της φωνάξω ότι δεν ξέρω!!! Δεν ξέρω κυρά μου, γιατί με τυραννάς; Νομίζεις ότι εγώ δεν αναρωτιέμαι, δεν αγωνιώ; Τρέμω που όλα τα παιδιά της ηλικίας μου έχουν κάτι να πουν ενώ εγώ τίποτα!

Με την αγωνία αυτής της ερώτησης έφτασα στα 30 κι ακόμα τίποτα! Ζηλεύω όταν ακούω κάποιους να λένε « από πολύ νωρίς είχα αποφασίσει ότι θα γίνω αυτό»! Εγώ 30 κι ακόμη να το βρω! Είναι που δεν έχω κάποιο ξεχωριστό ταλέντο; Είναι που μ’αρέσει να κάνω πολλά πράγματα; Δεν έχω καταλάβει.. κι ακόμα ψάχνω... Η ελπίδα βέβαια πεθαίνει τελευταία αλλά τι να σου πω, δεν ξέρω, άλλωστε εμένα με λένε Μαρία!

Κι έτσι αλλάζω δουλειές που άλλοτε μ’αρέσουν κι άλλοτε όχι, κάνω πράγματα που μου κινούν το ενδιαφέρον, διαβάζω, γράφω, τρέχω, ψάχνω...Αυτή η αναζήτηση, όσο γοητευτική κι αν την έχει παρουσιάσει ο ποιητής, εμένα έχει αρχίσει να μου δίνει στα νεύρα!! Πότε θα βρω αυτό το κάτι που θέλω να γίνω; Κι αν το βρω θα προλάβω να το γίνω τελικά; Μεγάλη αγωνία σου λέω, κι ο χρόνος περνάει και το τι θα γίνω όταν μεγαλώσω δεν έρχεται κι εγώ μεγαλώνω! Πόσο μεγάλη πια θα πρέπει να γίνω για να το βρω? Ας μου δώσει κάποιος ένα όριο ηλικίας για το «μεγάλος» για να ηρεμίσω η γυναίκα και να κάνω υπομονή. Τα 30 είναι μεγάλος; Μήπως δεν είναι αρκετά μεγάλος κι έχω ακόμη χρόνο; Ποιος θα μου πει επιτέλους;

Κάθε φορά που βρίσκομαι κοντά σε παιδάκια και τους κάνουν αυτή την ίδια ερώτηση μου’ έρχεται να κάνω φονικό!! Τι το ρωτάς το παιδάκι καλή μου κυρία, γιατί το αγχώνεις από τόσο νωρίς; Άφησε το να χαρεί τα παιδικά του χρόνια. Όταν έρθει εκείνη η μεγάλη ώρα θα το αποφασίσει! Άσε που αν το αποφασίσει από τώρα και δεν τα καταφέρει θα νιώθει αποτυχημένο για μια ζωή. Καλύτερα να μην ξέρει λοιπόν και να το βρει στην πορεία.

Τελικά μάλλον είμαι τυχερή που δεν ήξερα τι ήθελα να γίνω όταν θα μεγάλωνα, ίσως είναι καλύτερα έτσι, έχω περισσότερες επιλογές! Χα ! Τουλάχιστον δεν νιώθω αποτυχημένη, άσε που ελπίζω ακόμα ότι κάποια μέρα θα το βρω! Μάλλον δεν έχω μεγαλώσει ακόμα!