Πράγματα με συνταράζουν,
με σοκάρουν,
με τρομάζουν...μεγαλώνω!
Οσο μεγαλώνω τόσο πλησιάζουν,
όσο πλησιάζουν τόσο φοβάμαι!
Δυσκολεύομαι να πιστέψω,
δεν χωράνε στο κεφάλι μου.
Αυτά που φοβάμαι περισσότερο.
Αυτό που φοβάμαι περισσότερο!
"Ηταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα;
Όλα μου μοιάζαν παντοτινά" (Α. Ιωαννίδης).
Παίζει στο ράδιο,
τόσο κοντά μου.
Δύσκολος καιρός
δεν είναι καν δικός μου,
είναι δίπλα μου,
στην πόρτα μου,
στους φίλους μου,
σε ανθρώπους που αγαπάω.
Τόσο μικρή, αδύναμη.
Όλα ασήμαντα,
ανάξια λόγου.
Τι είναι ουσιαστικό;
Τι αξίζει τον κόπο;
Αιώνιες απορίες πνιγμένες,
καθημερινότητα χαμένη,
κυνηγητό λογαριασμών.
κυνηγητό!
ποιότητα ζωής;!
Και βουλιάζουμε!
Η ζωη είναι αλλού;!
