Έρχονται καμιά φορά τα όνειρα και με ταράζουν, μου θυμίζουν όσα ξεχνώ, όσα προσπαθώ να πετάξω για να νιώσω καλύτερα. Τέτοια όνειρα έρχονται στον ύπνο μου τελευταία, όνειρα που δημιουργούν απορίες, ελλείψεις, αγωνίες και άγχη. Πως διαχειρίζεται κανείς τα όνειρα; Πως τα αντιμετωπίζει; Μπορεί κάποιος να κατεβάσει απλά το διακόπτη όπως κάνουμε και κατά τη διάρκεια της μέρας; Είναι εφικτό;
Με καταδιώκουν τελευταία όνειρα χαμένα, όνειρα που στάθηκαν στο ξεκίνημά τους, όνειρα παιδικά…κι εφιάλτες, σημερινοί, αληθινοί εφιάλτες! Η μέρα λύτρωση, γεμάτη από το θόρυβο της πόλης, κρυμμένη πίσω από τη μάσκα της καθημερινότητας και της υποκρισίας. «Όλα καλά», η πιο κλασική απάντηση, η απόλυτη κάλυψη!
Θυμώνω, με μένα που δεν αντιδρώ, με μένα που τείνω να σταματήσω να τα κυνηγάω, θυμώνω που καμιά φορά συμβιβάζομαι. Που καμιά φορά με παίρνει η καθημερινότητα στην πλάτη και με σέρνει μαζί της.
Μέρες φθινοπωρινές, νύχτες υγρές, πιο κρύες, μέρες απολογισμού και ανασυγκρότησης, ή τουλάχιστον έτσι νομίζω… Κι οι μέρες μικραίνουν, οι νύχτες κρυμμένες κάτω από χουχούλικες κουβέρτες, μαζί με τα όνειρα, να προσπαθούν να ζεσταθούν και να με ζεστάνουν…
Κι μετά έρχεσαι εσύ…και με παίρνεις αγκαλιά, με κοιτάζεις στα μάτια και μου χαμογελάς, μου θυμίζεις πια είμαι και γιατί είμαι…και χάνονται οι εφιάλτες και τρέχουν να κρυφτούν τα άγχη. Η Ηρεμία έρχεται και με ζεσταίνει, όπως με ζεσταίνει η φωνή σου όταν λες το όνομά μου. Δεν ξέρω αν σε έχω ευχαριστήσει για αυτό, για την αγάπη και την ηρεμία, για την πίστη και την εμπιστοσύνη.
Ήρθες σε μια περίοδο που δεν σε περίμενα, που είχα αποφασίσει να μείνω μόνη μου και να είμαι μόνο για μένα. Ήρθες και το φθινόπωρό μου έχει γίνει μια μαγική εποχή γεμάτη από την αρχή με όνειρα νέα και παλιά. Ήρθες και ξέρω και πάλι πια είμαι, με ξαναβρήκα και είμαι ολόκληρη!
Ξέρω πως είναι φορές που χάνομαι, φορές που κατεβάζω τα χέρια. Ένα χαμόγελό σου όμως είναι αρκετό για να μου ζεστάνει την καρδιά και να συνεχίσω. Ένα βλέμμα σου έχει τη δύναμη να με γεμίσει ενέργεια και όρεξη. Ένα βλέμμα σου... ακόμη κι όταν με πιάνει το φθινόπωρό μου…
