Κυριακή 6 Ιουλίου 2008

Αρχή;


Αρχή, πάλι, ιδέα δεν έχω!
Αγωνία…Ναι!
Πάνω από το τηλέφωνο, για μια φωνή.
Μια χροιά που θα φτιάξει τη διάθεση;
Μπορεί!
Μετά από καιρό πόθος και ζήλια!
Πείνα και δίψα.
Για ένα βλέμμα, ένα χαμόγελο!
Πάλι! Η ώρα δεν περνάει,
Η αναμονή βαριά,
Η αγωνία ασήκωτη,
Ναι; Όχι; Γιατί;
Κι αν ναι τι;
Μπορώ; Μπορείς;
Μπορούμε;
Το ήθελα! Το έτρεμα!
Και τώρα; Τι; Πως;

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

θεά Ήρα,

Καλησπερούδια από μια ταπεινή θνητή.
Αναμονή, μια λέξη που σε καθηλώνει, πετρώνει τον χρόνο,
κραυγή βουβή που προσδοκά έναν ήχο,
μάτια που καίνε εικόνες του χθες,
ψεγάδια του χρόνου που ακυρώνουν τις λέξεις.
Αναμονή......

Πολλά θνητά φιλιά
και ελπίζω να τα
πουμέ από κοντά χωρίς αναμονή
Γιώτα

Unknown είπε...

Καλημέρα Γιωτάκι :)
κι εγω επλίζω να τα πούμε σύντομα γιατί νιώθω περιίεργα που δεν έχουμε βρεθεί τόσο καιρό. Η άφιξη της Τάνιας θα είναι μια καλή αφορμή. Να μου φιλήσεις και τη μικρή υπόγεια Νεκταρία :)