Πέμπτη 31 Ιουλίου 2008

Η μνήμη…










5/12/2007
Θυμάμαι το χαμόγελο στα μάτια σου,
Θυμάμαι τη μυρουδιά του κορμιού σου,
Θυμάμαι τη φωνή σου να λέει το όνομα μου,
Θυμάμαι το περπάτημα σου στις βόλτες μας,
Θυμάμαι τον τρόπο που έγερνες το κεφάλι όταν μου γελούσες,
Θυμάμαι τον τρόπο που κάπνιζες το τσιγάρο σου.
Θυμάμαι που με κοιτάζεις στα μάτια,
Θυμάμαι να μου λες «δεν σ’ αγαπώ, σ’ αγαπάω»,
Στον κόσμο μου, ήσουν η ομορφιά μου,
Αλλά είμαι εδώ μόνη μου…
Χωρίς εσένα!

4 σχόλια:

Sad_Vampiress είπε...

τοση μοναξια......... παντου....

Unknown είπε...

Η μοναξιά καμιά φορά είναι και επιλογή μας, είναι και φορές που είναι αβάσταχτο βάρος στους ώμους μας. Το θέμα είναι πως την αντιμετωπίζουμε σε κάθε περίπτωση.
Να είσαι καλά sad_vampiress, μου δίνεις κίνητρο για σκέψη και σ'ευχαριστώ γι'αυτό.

Unknown είπε...

" Θυμάμαι τον τρόπο που έγερνες το κεφάλι όταν μου γελούσες "


ειναι υπεροχο αυτο που εγραψες.....


θυμηθηκα την πιο ομορφη μερα της ζωης μου ...

ειναι απιστευτο ποση δυναμη μπορεις να παρεις απο ενα χαμογελο ......

Unknown είπε...

Καλημέρα Κυβέλη :)
για να συνεχίσω την πρότασή σου...είναι απίστευτο πόση δύναμη μπορείς να πάρεις από ένα βλέμμα...