«Καμιά φορά, λέω να αλλάξω ουρανό μα δεν υπάρχουν δρόμοι!» Λόγια ειπωμένα, λόγια εκφρασμένα μέσα από βλέμματα, λόγια που έμειναν μετέωρα, λόγια που επιστράφηκαν, μαζί με δώρα και συναισθήματα, μαζί με στιγμές και ταξίδια, μαζί με φιλιά και χάδια, μαζί με χρόνια από ένα «μαζί» που δεν έγινε ποτέ ολόκληρο.
Πόσο σκληρός μπορεί να γίνει κάποιος απλά και μόνο για να έχει τη χαρά του να πληγώσει κάποιον άλλο; Πόσο; Δύσκολη ερώτηση κι ακόμη πιο δύσκολη η απάντηση! Δεν υπάρχει λόγος πια, δεν υπάρχει ουσία, μόνο απουσία. Πιο το κέρδος; Πια η χαρά στην εκδίκηση; Πόσο κακό μπορεί να κάνει κάποιος απλά και μόνο για την ικανοποίηση του πόνου που προκαλεί;
Πράξεις άστοχες, ακατανόητες. Ένα τεράστιο «γιατί» πάνω από το κεφάλι μου με ακολουθεί όπου κι αν πάω. Γιατί; Μετά από τόσο καιρό; Δεν καταλαβαίνω, σοκάρομαι από την πράξη και μόνο! Τι έκανα για να το αξίζω;
Δεν υπάρχουν απαντήσεις, αν υπήρχαν θα τις είχαν ήδη βρει κι εγώ εδώ, με το «γιατί» για καπέλο. Μόνο που δεν με προστατεύει από τον ήλιο παρά μου προκαλεί πονοκέφαλο, μου βαραίνει τα βήματα. Τι να το κάνω; Πώς να το χειριστώ; Δεν μπορώ να αντιδράσω, δεν ξέρω πως αλλά κυρίως δεν ξέρω γιατί.
9 σχόλια:
Γεια σου Ήρα!
Διάβασα σήμερα την σελίδα σου-
χάρηκα που σε βρήκα ψάχνοντας, αλλά στεναχωρήθηκα που η ψυχολογία σου είναι ακόμα πεσμένη.
Ίσως η κίνηση αυτή να μην είχε σκοπό να πληγώσει. Ισως να ήταν μια προσπάθεια αυτού του ατόμου να τα βρει με τον εαυτό του, να προσπεράσει το παρελθόν του, να αποδεσμευτεί από πράγματα-αναμνήσεις που τον γυρίζουν πίσω. Μια κίνηση εγωιστική βέβαια, φορτώνοντας σε εσένα όλο το βάρος παλιών συναισθημάτων και αμέτρητων ¨γιατί¨.
Ίσως δεν πρέπει καν να προσπαθήσεις να διελευκάνεις τις προθέσεις αυτής της κίνησης και πάνω από όλα δεν πρέπει να την αφήνεις να σε παίρνει από κάτω.
Είτε ήταν αλλόγιστη είτε εκδικητική, από την στιγμή που το μόνο που αποφέρει είναι πόνο και σύγχυση, δεν αξίζει καν να χαραμίζεις τον χρόνο και την διάθεση σου.
Ξέρω είναι δύσκολο και εγώ που το βλέπω απέξω χωρίς συναισθηματικούς φορτισμούς μου φαίνεται απλό, αλλά σκέψου ότι τις καλύτερες αποφάσεις τις παίρνουμε έχοντας το μυαλό μας καθαρό. Εσύ βέβαια ξέρεις καλύτερα τις καταστάσεις να αποφασίσεις και να κρίνεις, αλλά την παρούσα στιγμή χρειάζεσαι ένα χέρι βοήθειας ενός ή περισσότερων φίλων για να δεις και να αντιμετωπίσεις το γεγονός από ψιλά, απέξω και όχι από μέσα.
Προσπάθησε λοιπόν να φτιάξεις τη διάθεση με ότι αγαπάς και σε ενθουσιάζει ή αν νομίζεις ότι αυτό το μελαγχολικό ψυχοπλάκωμα θα σε βοηθήσει να το ξεπαράσεις, άστο αρκεί να είναι σύντομο!
Πάντως δεν αξίζει να χαραμίζεις χρόνο από την ζωή σου σε άτομα που δεν εκτιμούν και δεν σε σέβονται. Όποια και αν είναι αυτά. Προσπέρασε τα και αν ποτέ θα είναι έτοιμα να επικοινωνήσουν με ειλικρίνια μαζί σου, έχοντας επιλύσει τα δικά τους υπαρξιακά προβλήματα χωρίς να τα φορτώνουν πια σε εσένα, ίσως τότε να ξανασχοληθείς μαζί τους!
Προς το παρών ασχολήσου με εσένα, την Ήρα!
Αυτά!
φιλάκια πολλά
από τα 3 korkorakia
Καλημέρα Κορκοράκια μου :)
χάρηκα πάρα πολύ που σας είδα στο μπλογκ μου κι ακόμη περισσότερο με το σχόλιο που κάνατε. Με βοήθησε πολύ να δω καθαρότερα κάποια πράγματα. Είμαι μια χαρούλα πάντως και δεν αφήνω πια κανέναν και τίποτα να χαλάσει αυτό που έχω τώρα στη ζωή μου. Είναι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί και δεν θέλω να το χάσω χαμένη σε απορίες που δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Πηγαίνω μόνο μπροστά και είμαι και πάλι ο εαυτός μου.
Να μου φιλήσετε πολύ τον μικρότερο κορκορίνο της παρέας.
Πολλά φιλιά.
@ ira μου,
θέλω να σαι καλά!
ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ !
εδώ είμαι :)
Μπράβο Ηράκι!
Μην το βάζεις κάτω!
Πολλά φιλάκια και από εμάς!
Θα σε ξαναεπισκεφτούμε!Γράφεις πολύ όμορφα!
Καλό Καλοκαίρι
από τα 3 korkorakia (το μικρότερο κουρεύτηκε, πάλι σε σχήμα "ταπερ", χι χι!)
@quartier libre καλημέρα γλυκό μου,
είμαι πολύ καλά επιτέλους! Σ'ευχαριστώ που είσαι εδώ. Αυτό που κατάλαβα τον τελευταίο καιρό είναι πως δεν είμαι μόνη μου κι αυτό μου δίνει δύναμη :) Να περάσεις ένα υπέροχο 3ήμερο.
@ Κορκοράκια μου χαίρομαι που είστε φίλοι μου, ειδικά ο μικρός με το κούρεμα "τάπερ" να μου τον φιλήσετε :)
@ τώρα, αν σου πω, ότι χτες, ανήμερα δεκαπενταύγουστο, έκοβα φλέβες, θα με πιστέψεις;
ήμουν το μόνο ζωντανό πλάσμα που κινιόταν, στο σύμπλεγμα αρκετών πολυκατοικιών...
ά, και οι δεκαοχτούρες !
δεν πειράζει...
κάααααααααααααποτε, ίσως έρθουν καλύτερες μέρες...
και νύχτες...
φιλιά :)
@quartier libre Καλημέρα :)
οι καλύτερες μέρες έχουν ήδη έρθει μικρό μου, ευτυχώς! Εσύ γιατί έκοβες φλέβες; μπορώ να βοηθήσω σε κάτι; Πρόσεχε τον εαυτό σου και να τον αγαπάς όσο του αξίζει :)
@ πόσο ΑΛΗΘΙΝΑ χαίρομαι, γι αυτό που λες !
(ας είναι κάποιος απ'όλους μας καλά...)
Μικρή μου όλα περνάνε, ειδικά τα άσχημα ακόμη πιο γρήγορα ;) Είναι θέμα νοοτροπίας :) Ελπίζω να είσαι καθε μέρα και καλύτερα.
Φιλί
Δημοσίευση σχολίου