Δεν νιώθω τίποτα, μόνο κενό, άδειασα!
Η ανάσα μου δύσκολη, με κουράζει.
Στα πνευμόνια μου δεν μπαίνει αέρας,
το οξυγόνο δεν μου φτάνει, άδειασα.
Μια τρύπα έχω αντί για καρδιά,
Μια πελώρια τρύπα χάσκει στο στέρνο μου,
Άδειασα. Χωρίς ουσία προσπαθώ να ανασάνω.
Χωρίς νόημα προσπαθώ να δουλέψω.
Χωρίς νόημα προχωράω και δεν χωράω πουθενά.
Χωρίς νόημα κρύβομαι στο καβούκι μου,
Χωρίς νόημα ανοίγω το ψυγείο,
Χωρίς νόημα μιλάω στο τηλέφωνο.
Χωρίς νόημα. Άδειασα!
1 σχόλιο:
Γειά σου
είδα αυτό το post κι ήθελα να σου γράψω γιατί αισθάνομαι το ίδιο.
Τon τελευταίo kair;o δεν με συγκινεί τίποτα στη ζωή μου.
Με θυμάμαι στο παρελθόν να έχω μια ενέργεια να κάνω πράγματα, να μάθω πράγματα, να γνωρίσω ανθρώπους.
Αλλά τώρα αισθάνομαι σαν να έχει σβήσει αυτή η φλόγα από μέσα μου.
Νιώθω ότι όλα, γεγονότα και καταστάσεις, περνάμε από μπροστά μου τόσο γρήγορα κι εγώ είμαι απλός παρατηρητής, χωρίς να αντιδρώ.
Νιώθω ότι η ζωή που κάνω δεν είναι για μένα, και περιμένω με αγωνία να γίνει μια αλλαγή ώστε να απεγκλωβιστώ από τον βούρκο και
την στασιμότητα που με χαρακτηρίζει.
Δεν μου αρέσει που νιώθω τόσο άδειος μέσα μου, αλλά δεν έχω την δύναμη να κάνω κάτι παρά μόνο να περιμένω....
Τι κάνεις για να αντιμετωπίσεις όλο αυτό;
Σ'ευχαριστώ.
Μπορείς να μου στείλεις email στο stratos_botsaris@hotmail.com
Δημοσίευση σχολίου