Ήρθαν οι μέρες …!

Ήρθαν οι μέρες που είναι γαλάζιες και φωτεινές,
Ήρθαν οι μέρες που η φωνή σου δεν ψιθυρίζει στο κεφάλι μου,
Ήρθαν οι μέρες που νιώθω δυνατή και ικανή για όλα,
Ήρθαν οι μέρες που τα μάτια σου δεν κλείνουν το δρόμο μου,
Ήρθαν οι μέρες που δε σ’ αναζητώ στα όνειρά μου,
Ήρθαν οι μέρες που δε με στοιχειώνεις πια,
Ήρθαν οι μέρες που δε σε ψάχνω στα στενά της Αθήνας,
Ήρθαν οι μέρες που δεν αγωνιώ μήπως σε δω μπροστά μου,
Ήρθαν οι μέρες που είμαι «εγώ»,
Ήρθαν οι μέρες που ο ήλιος μου χαϊδεύει το πρόσωπο,
Ήρθαν οι μέρες που χαμογελάω και πάλι,
Ήρθαν οι μέρες που ζω από την αρχή.
Ήρθαν οι μέρες …!

10/5/2008!

Δεν νιώθω τίποτα, μόνο κενό, άδειασα!
Η ανάσα μου δύσκολη, με κουράζει.
Στα πνευμόνια μου δεν μπαίνει αέρας,
το οξυγόνο δεν μου φτάνει, άδειασα.
Μια τρύπα έχω αντί για καρδιά,
Μια πελώρια τρύπα χάσκει στο στέρνο μου,
Άδειασα. Χωρίς ουσία προσπαθώ να ανασάνω.
Χωρίς νόημα προσπαθώ να δουλέψω.
Χωρίς νόημα προχωράω και δεν χωράω πουθενά.
Χωρίς νόημα κρύβομαι στο καβούκι μου,
Χωρίς νόημα ανοίγω το ψυγείο,
Χωρίς νόημα μιλάω στο τηλέφωνο.
Χωρίς νόημα. Άδειασα!

Λόγια...

Λέξεις!
Μόνο λόγια, προτάσεις,
ήχοι που βγαίνουν από το στόμα χωρίς καμία σημασία,
χωρίς ουσία,
λέξεις για τις λέξεις,
άχρωμες, άοσμες, ανούσιες.
Λέξεις!
Γεμάτες χρώματα, μελωδίες,
να κρύψουν το ψέμα, να κρύψουν την ουσία.
Λέξεις!
Μάσκες κρυμμένες στα λόγια,
προσωπα κρυμμένα στις μάσκες.
Λέξεις!
Αχρηστη επικοινωνία,
χωρίς λόγια, χωρίς σημασία.
Λέξεις!
Με κούρασαν, τις πίστεψα, βαρέθηκα!