ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Στη μαμά μου

Μαμά, καιρό τώρα θέλω να στο πω αλλά δεν είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε πραγματικά και κυρίως χωρίς παρεμβολές. Κάθε φορά που πάμε να ξεκινήσουμε μια κουβέντα, κάποιος ή κάποιοι ( με τη σειρά πάντα, ποτέ συγχρόνως για να τελειώνουμε) θα ανοίξει την πόρτα για να πάρει μέρος σ’εκείνη τη μοναδική, δική μας στιγμή.

Δεν ξέρω αν αυτό που θέλω να μοιραστώ μαζί σου το ξέρεις ήδη, δεν ξέρω αν το έχεις φανταστεί ή καταλάβει...ξέρω μόνο ότι θέλω να το ξέρεις, θέλω να είσαι μέρος του και κατά συνέπεια μέρος της ζωής μου. Δεν ξέρω πως θα αντιδράσεις, πως θα το πάρεις, αν θα με καταλάβεις. Δεν ξέρω αν με νοιάζει, ίσως γιατί σε νομίζω τόσο δυνατή και γεμάτη κατανόηση ώστε να αντέξεις τα πάντα.

Σαν κάθε στοργική μαμά, έκανες όνειρα για μένα, ήσουν δίπλα μου σε κάθε μου επιλογή, ήσουν εκεί για να με καθοδηγήσεις και να μου θυμήσεις πως ότι κι αν επιλέξω θα είσαι δίπλα μου.

Τώρα όμως δεν ξέρω αν θα γίνει αυτό, ίσως γιατί μεγαλώνεις και αλλάζει ο τρόπος σκέψης σου, ίσως γιατί μεγαλώνω εγώ και σου προκαλώ αυτή την αλλαγή. Φοβάμαι μην μ’απογοητεύσεις μη δείχνοντας κατανόηση και πέσεις ξαφνικά από το βάθρο που για τόσα και τόσα χρόνια είσαι. Ο κόσμος μου θα κατέρεε αν γινόταν κάτι τέτοιο.

Ισως γι’αυτό δεν το’χω μοιραστεί μαζί σου τόσο καιρό, ίσως γι’αυτό αποφεύγω το βλέμμα σου κάθε που πέφτει η ερώτηση στο τραπέζι της κουβέντας μας. Φοβάμαι όμως μαμά μου. Πως να σου πω ότι το παιδί που μεγάλωσες με κόπο και στερήσεις, αυτό για το οποίο έκανες τα πάντα προκειμένου να έχει τις σπουδές που εσένα σου στέρησαν, τα όνειρα και τη στήριξη, τη φροντίδα και την αγάπη, θα στα τινάξει όλα στον αέρα ;

Δεν αντέχω άλλο, θα στο πω κι ότι βγει.... Θέλω να γίνω clown!!!