Κι όμως φτάσαμε εδώ.
Στο τέλος του γκρεμού.
Μπροστά μόνο κενό και κρύο.
Πίσω το τίποτα.
Τόση απογοήτευση.
Όλα άδικα, άσκοπα.
Η Λύση πουθενά.
Η απόγνωση παντού.
Στα όνειρα, στα χαμόγελα, στο βλέμμα...
μόνο απόγνωση κι αγωνία.
Τίποτα.
Τα χέρια δεμένα,
το κεφάλι πάει να σπάσει.
Η Λύση πουθενά.
Η ανάσα κομμένη.
Πνίγομαι.
Δεν υπάρχει αέρας.
Πνίγομαι.
Απόγνωση.
Τόσο μόνη.
Τόσο κρύο.
Η Λύση πουθενά.
Κουράστηκα πια.
Θέλω μόνο να φύγω.
Μόνο να κλείσω τα μάτια
κι ας μην τα ανοίξω ξανά.
Κουράστηκα.
Αντίο.
13 σχόλια:
@ ira,
ελπίζω να πρόκειται απλώς για άσκηση,
απ' αυτές τις ασκήσεις που κάνετε καμιά φορά, και που,
ποτέ δεν κατάλαβα τι ασκήσεις είναι...
:)
Καλημέρα :)
ο πίνακας είναι η αφορμή, αλλά είναι αλήθεια πως δεν είμαι και στα καλύτερα μου τελευταία. Θα περάσει όμως :)
Να είσαι καλά και να χαμογελάς.
@ Ira,
ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ...
θέλεις δυο ώρες μάθημα; εσύ θα βάλεις την αγωνία.
Kalimera quartier libre,
s'eyxaristo gia tin parousia sou, mou dinei kouragio kai to exo anagki ayto ton kairo. Xairomai pou yparxeis :)
@olmea.r pote exeis xrono gia to mathima? an kai den me blepo na xalarono, den yparxei perithorio. Eyxaristo pantos:)
γειά σου ήρα,
το "Μόνο να κλείσω τα μάτια
κι ας μην τα ανοίξω ξανά"
είναι πολύ βαριά κουβέντα... ειδικά όταν την εννοείς... δεν την είχα προσέξει στο μάθημα.
το "κουράστηκα" όμως, έχει αποτυπωθεί στο μυαλό μου, ίσως γιατί κι εγώ κάποτε έτσι αισθανόμουν...
πέρασα να σου πω μια καλησπέρα και διάβασα όλα τα κείμενά σου. το αγαπημένο μου είναι "η ιστορία των δακρύων" που μάλλον έλειπες και δεν τη διάβασες στο μάθημα...
να είσαι καλά, καλύτερα, καλύτερα, καλύτερα...
φωτεινή
καλημέρα,
φέρεται η Φρίντα Κάλο να είπε, ''ας είναι η έξοδος όμορφη και να μην ξανάρθω''. θα ΄θελες να ΄ταν εδώ και να ζωγραφίζει. φτιάξε μια συνήθεια να γυρίζεις εσύ τ'όνειρο ανάποδα. όποτε θέλεις, δεν ξέρω άλλο τρόπο να μιλάω στους λυπημένους. να προσέχεις πολύ, πολύ, πολύ και όλα θα χαμογελάσουν πάλι.
@ ΕΔΩ είμαι.
το εννοώ...
@
τι διάβολο μαθήματα είν αυτά,
που δεν τα ξέρω ;;;;;;;;!!!!
@ ira,
αυτές τις μέρες
μέσα στις στεναχώριες,
έβγαλα
την προσωπογραφία μου - κλοουνάκο
από το blog...
αν ξαναγίνω κλόουν
και βαδίζω ανάποδα
θα σε κάνω να γελάσεις;
ε;
:)
@ ira,
ΕΔΩ είμαι.
Καλημέρα quartie libre :)
σήκωσα το κεφάλι, πάει πέρασε. Δεν τέλειωσε αλλά το διαχειρίζομαι πια.
Σ'ευχαριστώ που είσαι εδώ. Σου χω πει πως το όνειρό μου είναι να γίνω κλόουν;
Φιλια πολλά :)
Καλημέρα brigth φω,
καμιά φορά πέφτω κι εγώ, η αλήθεια είναι πως έτσι ένιωθα εκείνη την ώρα, εκείνες τις μέρες. Δεν είναι κατι που εννοώ κυριολεκτικά, δεν θα το έκανα ποτέ και για κανέναν λόγο. Απλά είναι στιγμές που νιώθω πως δεν αντέχω άλλο. Αντέχω όμως!
Να είσαι καλά και να φωτίζεις τον κόσμο σου :)
Δημοσίευση σχολίου