Έλιωσε ο χρόνος τη Δευτέρα

Χύθηκα σ'ένα χείμαρρο

Να αναρωτιέμαι τι έγινε.

Να βρίζω εσένα, να βρίζω εμένα,

Να βρίζω.

Ήθελα να ζήσω.

Έφυγε ο θυμός, γαλήνεψα.

Δεν βρίζω πια,

Ούτε εσένα, ούτε εμένα.

Ξανάρχισε ο χρόνος.

Μεγάλωσε η πόλη,

Μικρύναμε εμείς,

Οι ψυχές δεν γεμίζουν.

Άδεια κοχύλια περιφέρονται.

Στα όνειρα σε βρίσκω,

Στον νεκρό χρόνο,

Τον άδειο, στο τίποτα.

Επέστρεφε

Συχνά και παίρνε με τη νύχτα

Όταν τα χείλη και το σώμα ενθυμούνται.