Ελπίδα

Κάθε μέρα την ψάχνω, να πιαστώ πάνω της,
Κάθε μέρα τη χάνω κι αγωνίζομαι,
Μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα
Τρέχω πίσω της και φεύγω μακριά της
Για χάρη της συνεχίζω, εξαιτίας της παραιτούμαι
Κι αυτή πάντα τόσο κοντά και τόσο άπιαστη,
Τόσο μακριά και τόσο δίπλα μου,
Χωρίς αυτή δεν ζω, τη χάνω και πνίγομαι,
Τη νιώθω να φεύγει και πνίγομαι,
Τρέχω πίσω της σαν παιδί πίσω απ’ τη μπάλα του,
Τρέχω, την κυνηγάω κι όλο τη χάνω
Κι όλο τη βρίσκω κι όλο μου γλιστρά,
Δίνει νόημα στη ζωή μου, δε ζητάει τίποτε
Κι όμως δεν είναι πάντα δίπλα μου,
Δεν με κρατάει από το χέρι όταν φοβάμαι,
Τότε είναι που τη χάνω, τότε είναι που χάνομαι
Που δεν βλέπω πια φως παρά μόνο σκοτάδι.
Μα ο ήλιος βγαίνει κάθε πρωί κι αυτή γυρίζει
Μου χαμογελάει κι αρχίζουμε πάλι από την αρχή…